به گزارش راه شلمچه، کامبیز مهدی‌زاده‌فرساد داماد حسن روحانی و مشاور عالی معاون علمی و فناوری رئیس‌جمهور نوشت:
متاسفانه عده‌ای نمی‌خواهند صورت مردم ایران شاد باشد، هر وقت دولت در آستانه پیروزی یا موفقیتی قرار می‌گیرد شروع به فحاشی می‌کنند و شعار مرگ سر می‌دهند. به‌راستی پشتوانه این افراد چه کسانی هستند و از کجا تغذیه می‌شوند؟ بارها مقام معظم رهبری در سخنرانی و دیدارها اشاره کردند که توهین حرام است و کار زشت و نکوهیده‌ای است!
اما گویا نان و آب عده‌ای در توهین به رئیس دولت و خدمتگزاران نظام است، گویا هر چقدر این فحش‌ها و ناسزاها، غلیظ‌تر و رکیک‌تر باشد، بیشتر پیشرفت می‌کنند و مرتبه و مقام آنها بالاتر می‌رود. نان عده‌ای در تحریم‌هاست و با رفع تحریم‌ها دلالی آنها به خطر افتاده و نمی‌خواهند مردم در آسایش باشند، اینها همان طلحه و زبیرهایی هستند که تاریخ در مورد آنها قضاوت خواهد کرد و مردم باید بدانند چه کسانی نمی‌خواهند و نمی‌گذارند که روی مردم شاد باشد.
به‌راستی چرا عده‌ای از موفقیت مردم ناراحت می‌شوند؟ ریشه این شعارها کجاست؟ فحش می‌دهند، فیلم می‌سازند، کاریکاتور می‌کشند تا هموطن خود را خوار و ذلیل کرده و خوراک رسانه بیگانه را فراهم کنند، این کار خود به دشمن گرا‌دادن است! وزیر و معاونی که رهبر یک کشور از آنها تمجید کرده را هر روز به بهانه‌ای خوار و ذلیل می‌کنند و به آنها انگ می‌زنند.
اگر این افراد در هر جای دنیا بودند تندیس و نماد‌شان را می ساختند و از آنها تکریم می‌کردند، اما اینجا کاریکاتور آنها را می‌سازند و تهمت می‌زنند که چرا مقابل دشمن ایستاده‌ای و رفع تحریم کرده‌ای؟ و از پشت تریبون فریاد می‌زنند تا صورت مردم نخندد. آنهایی که شعار مرگ بر روحانی را با خوشحالی سر می‌دهند نمی‌دانند روحانی نماینده مردم و نظام جمهوری اسلامی است.
روحانی یک فرد نیست، سمبل نظام است. این عده گویا در فحش دادن با هم به رقابت می‌پردازند؛ بدون اینکه از عاقبت کار خود خبر داشته باشند. به‌زعم این اشخاص، نفوذی‌ها حتما کراوات یا دستمال گردن می‌زنند اما امروز با نفوذی‌هایی مواجه هستیم که ریش می‌گذارند، پیراهن روی شلوار می‌اندازند و ادعای انقلابی‌گری می‌کنند.
این افراد در دوره‌های قبل چه کردند! امروز ضد‌انقلاب پیش آنها لنگ می‌اندازد و از آنها به عنوان میهمان در برنامه خود دعوت به‌عمل می‌آورد. افرادی که انقلابی‌های اصلی و سیلی خورده را با شعار انقلابی‌گری طی سال‌های گذشته کنار گذاشته‌اند و امروز در مقابل رهبری ایستاده‌اند و شعار روشنفکری به‌زعم خود سر می‌دهند و در مقابل افراد کراواتی گفت‌وگو می‌کنند و ژست روشنفکری می‌گیرند گویا فکر می‌کنند مردم آلزایمر گرفته‌اند.
امروز پرده‌ها دیگر افتاده است اما دوزاری عده‌ای کج است و چشم خودرا بسته‌اند. انقلابی‌گری به شعار نیست، به داد زدن پشت تریبون نیست، به پاچه‌خواری و چاپلوسی نیست! انقلابی‌گری به عمل و اعتقاد عملی به نظام است. الی کوهن هم هر روز در سوریه علیه اسرائیل شعار مرگ می‌داد و شب‌ها به تل‌آویو اطلاعات! اما بعدا هویت او لو رفت و مشخص شد جاسوس اسرائیل بوده است.
