فرماندهی از خاکریزهای خاکی تا فرماندهی از کاخی دلنشین!

راه شلمچه- علی صالحی‌زاده؛ فرماندهی از داخل کاخ سعدآباد و لم دادن بر مبل راحتی، تاکنون ندیده بودیم که آن را هم از صدقه سر دولت تدبیر ملاحظه کردیم!

یادش بخیر دوران جنگ و در میدان مقابله با داعش؛ فرمانده در کنار رزمنده های خط مقدم پا به پای آنها می جنگید و فرماندهی می کرد!

یادش بخیر حاج احمد متوسلیان؛ در مرحله دوم عملیات بیت المقدس پایش مورد اصابت ترکش قرار گرفته بود، اما شجاعانه در حالیکه دو عصا زیر بغل داشت در عملیات حضور فعال داشت و لشکر را فرماندهی می کرد.

یادش بخیر حاج حسین خرازی؛  که شهید آوینی در وصف او این چنین می نویسند:« وقتی از این کانال که سنگرهای دشمن را به یکدیگر پیوند می‌داده‌اند، بگذری، به «فرمانده» خواهی رسید؛ به علمدار.او را از آستین خالی دست راستش خواهی شناخت. مواظب باش، آن همه متواضع است که او را در میان همراهانش گم می‌کنی. اگر کسی او را نمی‌شناخت، هرگز باور نمی‌کرد»

یادش بخیر حاج قاسم سلیمانی؛ با بالگرد وارد شهری که در محاصره‌ی ۳۶۰ درجه دشمن شد(یعنی محاصره کامل و بدون راه فرار) و با سازماندهی جوانان آن شهر، محاصره را شکوند!

یادش بخیر مهدی زین الدین؛ موقعی که معاونش مانع رفتنش به خط مقدم شد به او گفت:«فرمانده که همه اش نباید بشینه تو سنگر. منم با این دسته می رم جلو اگه فرمانده نیم خیز راه بره، نیروها سینه خیز می رن. اگه بمونه تو سنگرش که بقیه می رن خونه هاشون.»

ثمره فرماندهی کردن از بالاشهر تهران و در محیط دلنشین کاخ سعدآباد  این می شود که قرار بود یک روز شنبه ای همه چیز به روال عادی بازگردد و اما بازنگشت؛

ثمره اش می شود انواع دستورهایی که یکی می گوید ببند و دیگری می گوید نبند! فلان مسئول می گوید فلان تعداد و فلان مسئول سخنان دیگری!  ثمره اش می شود چرخه معیوب توزیع اقلام دفاع در برابر این ویرویس منحوس!

ثمره این نوع فرماندهی این می شود که باز همه امیدها به فرمانده کل قوا باز می گردد و او  باید وارد گود شود و قرارگاه عملیاتی راه اندازی کند؛ آن هم توسط همان نظامی ها و بسیجیها یی که خیلی از این کاخ نشینها آنها را به انواع برچسب زدنها ناجوانمردانه نوازش کردند!

از کاخ به آن پرستاری که در خط مقدم با جان خود در حال خدمت است هیچ پیامی نمی رسد!

کرونا را شکست می دهیم چه فرمانده دولت در کاخ بنشیند و آز آن بیرون نیاید و چه هفته ای یکبار با منت جلسه تشکیل دهد! اما این روزها در خاطر تاریخ و اذهان عمومی ثبت می شود که چه کسانی کاسب نام مردم هستند و چه کسانی عاشق خدمت به آنان!