به گزارش راه شلمچه، دلال‌ها دوباره دست به کار شده‌اند، باز هم بوی کباب جام جهانی به مشام‌شان خورده و حالا می‌خواهند هر طور شده آدم خودشان را روی نیمکت تیم ملی فوتبال بنشانند، حتی به قیمت رفتن دراگان اسکوچیچ! مربی موفقی که در اوج ناامیدی ایران هدایت تیم ملی را برعهده گرفت و کاری کرد کارستان. اصلاً مسائل فنی به کنار از اخلاق، مرام و جوانمردی به دور است با مردی که مقتدرانه‌ترین صعودمان به جام جهانی را رقم زد، اینگونه برخورد کنیم. مردی که دوستش داریم و این احساس متقابل است. با این حال دلال‌جماعت این حرف‌ها را نمی‌فهمد و اینجاست که باید از آقایان فدراسیون‌نشین انتظار داشت که زیر بار حرف دلال‌جماعت نروند.
اخلاق و جوانمردی همان چیز‌هایی که ما همیشه از آن‌ها دم می‌زنیم، اما گاهی اوقات یکی مثل مصطفی دنیزلی باید حرفی بزند و در گوشمان زمزمه کند که باید قدردان باشیم.
«زمانی که اسکوچیچ سرمربی ایران شد همه از این تیم قطع امید کرده بودند و در آستانه حذف از مسابقات انتخابی جام جهانی بود، اما این مربی موفق شد تیم ایران را زنده کند. زمانی که اسکوچیچ به تیم ایران آمد، هیچ امیدی به این تیم نبود، اما این مربی کار کرد و نتایج فوق‌العاده‌ای هم گرفت. اینکه می‌گویید یک مربی قوی‌تر بیاید، در درجه اول باید ببینید بازیکنان، مربی را قبول دارند یا خیر! اینکه مربی بزرگ‌تر یا کوچک‌تر باشد مدنظر نیست، مهم این است که بازیکنان آن مربی را قبول داشته باشند.»
این حرف‌های مصطفی دنیزلی، مربی نام‌آشنای ترکیه‌ای است که به ما یادآور می‌شود دراگان اسکوچیچ در چه مقطعی سرمربی تیم ملی شد، ولی ما مثل همیشه همه چیز را خیلی زود فراموش کردیم و حالا باز هم نه به دنبال سرمربی که دنبال یک نام بزرگ می‌گردیم برای اینکه برویم جام جهانی؛ بیایید به عقب برگردیم.
ایران در پایان مرحله اول رقابت‌های انتخابی جام جهانی با هدایت مارک ویلموتس بلژیکی بعد از باخت به عراق و بحرین در آستانه حذف از رقابت‌ها قرار گرفت. ۱۷ بهمن‌ماه ۱۳۹۸ وقتی هیچ کدام از گزینه‌های داخلی و خارجی که امروز مدعی جانشینی اسکوچیچ هستند، هدایت تیم ملی را نپذیرفتند، فدراسیون با مربی کروات صنعت نفت آبادان به توافق رسید و او هدایت ایران را برعهده گرفت تا یک کار بزرگ را انجام دهد.
ایران در بازی‌های دور برگشت که در بحرین برگزار می‌شد باید چهار برد به دست می‌آورد. پیروزی بر کامبوج و هنگ‌کنگ بدیهی بود، اما عراق و بحرین داستان متفاوتی داشتند. تمام آن‌ها که دستی بر آتش فوتبال دارند خوب می‌دانند که حتی برترین تیم‌های فوتبال دنیا هم زمانی که با چنین چالش مرگباری روبه‌رو می‌شوند به مشکل برمی‌خورند و شاید خیلی‌ها نتوانند از پس آن برآیند، اما اسکوچیچ که امروز به شدت مورد بی‌مهری‌مان قرار گرفته از این امتحان سخت سربلند بیرون آمد و با چهار پیروزی خوب ایران را به عنوان صدرنشین گروه راهی دور دوم رقابت‌های انتخابی کرد و در مرحله دوم هم اینقدر قدرتمندانه نتیجه گرفت که پیش از سه بازی آخر مقابل امارات، کره جنوبی و لبنان، صعود ایران به قطر ۲۰۲۲ قطعی شد.
این چند سطر هرچند تکراری است و بار‌ها شنیده و خوانده شده، اما گویا باید هر روز جلوی چشم‌مان باشد تا فراموش نکنیم که حداقل از نظر اخلاق و جوانمردی ورزش برخورد امروزمان با اسکوچیچ درست نیست، اینکه بیفتیم دنبال نام‌ها تا در جام جهانی یک مربی بزرگ داشته باشیم. خب قبلاً نداشتیم؛ با برانکو در ۲۰۰۶ آلمان چه نتیجه‌ای گرفتیم؟! با کی‌روش در دو جام جهانی چگونه کار کردیم؟! آیا قرار است مربیان بزرگ‌تر از این دو جانشین اسکوچیچ شوند؟!
انصاف هم خوب چیزی است، حرف‌های دنیزلی را دوباره مرور کنیم؛ اسکوچیچ در روز‌هایی که همه ما ناامید بودیم، خیلی عالی و کامل کار کرد. اینکه چگونه آمد الان مهم نیست، شاید او را آوردند که با کمترین هزینه از مسابقات مقدماتی جام جهانی حذف شویم، اما مرد کروات آمد و کار کرد و در اوج ناامیدی مقتدرترین صعود ایران به جام جهانی را رقم زد. مسائل فنی و فوتبالی به کنار، آیا اخلاق به ما اجازه می‌دهد که با او چنین برخوردی داشته باشیم؟
یادمان نرود برخی از همین گزینه‌های وطنی که امروز نام‌شان برای جانشینی اسکوچیچ مطرح است دو سال قبل دست رد به سینه تیم ملی زدند، چرا؟ چون حذف شده تلقی‌مان می‌کردند، اما حالا پای حضور در جام جهانی در میان است. میدانی که با زحمت و تلاش دیگران مهیا شده و آماده‌خواران و دلالان خوب می‌دانند چگونه باید از آن استفاده کنند. اتفاقاً ما هم بر این باوریم تیم ملی یک مربی بزرگ برای حضور در قطر لازم دارد، اما اگر در حال حاضر بزرگ‌تر و موفق‌تر از اسکوچیچ سراغ دارید معرفی کنید تا حمایتش کنیم.
یادمان نرود اسکوچیچ ۱۴ بازی بدون باخت را با تیم ملی پشت سر گذاشت و راهی جام جهانی شد. یادمان نرود دیداری را به کره جنوبی باخت که شش مهره اصلی تیمش را به همراه نداشت و اصلی‌ترین عنصر خط دفاعی‌اش هم در همان نیمه اول مصدوم شد. تازه اگر حاج‌صفی موقعیت ابتدای بازی را گل می‌کرد که شاید کل داستان متفاوت می‌شد و امروز اینقدر راحت به اسکوچیچ مربی موفق تیم ملی نمی‌تاختیم و برایش جانشین ردیف نمی‌کردیم.
به ما نمی‌آید که قدردان نباشیم، اسکوچیچ در اوج ناامیدی فوتبال ایران را به جام جهانی رساند. او توانایی‌هایش را ثابت کرد، حالا هم حق خود اوست که روی نیمکت ایران در جام جهانی بنشیند. مردی که بزرگ‌تر و موفق‌تر از ویلموتس نامدار نشان داد هیچ بعید نیست که در جام جهانی بهتر از نامدارانی، چون برانکو و کی‌روش نتیجه بگیرد و تاریخ‌ساز شود.
فوتبال ایران اسیر تفکر بیمارگونه مدیران کارنابلد و اسیر فتنه دلالان است. این هجمه بی دلیل به یک مربی موفق که امید را در ما زنده کردبا عناوین نخ نمای «مربی بزرگ می‌خواهیم» صرفاً از زبان چرب دلالان فوتبال و مدیران وصل به آن دلالان قابل شنیدن است.
منبع: روزنامه جوان
