برای آن سیصد و یک نفر!

راه شلمچه- سیدحمید مشتاقی‌نیا؛ انتخابات میان دوره ای مجلس خبرگان همزمان با انتخابات مجلس شورای اسلامی برگزار می شود. کلهم اجمعین کمتر از انگشتان دو دست، تعدادی صندلی خبرگان به دلیل فوت بعضی اعضا خالی شده است که در اتفاقی عجیب، سیصد و یک نفر برای پر کردن این کرسی ها داوطلب شده اند.

این موضوع را هم می شود از دریچه ای مثبت نگریست و هم از زاویه ای منفی.

بعد مثبت قضیه این است که میزان قابل توجهی از دانش آموختگان حوزه در خود توانایی علمی و سیاسی لازم را برای احراز کرسی عضویت خبرگان دیده و پا به میدان گذاشته اند. نظام می تواند با بهره گیری از ظرفیت این نیروهای کارآمد و تازه نفس، حیات فرهنگی و مذهبی جامعه را نشاطی بیشتر ببخشد.

اما بعد منفی قضیه.

استاد بزرگوار ما حرف خوبی می زد و می فرمود: اگر مجتهد هستید دعا کنید باران ببارد!!

بگذارید منظور استاد بزرگوار را این طور تفسیر کنم: حوزه، دانشگاه نیست و صرفا قرار نیست کسی با طی مدارج علمی و اخذ مدرک تحصیلی، عیاری در جامعه به دست آورده و پرچم دین را بالا بگیرد. تربیت شدگان حوزه باید آمیزه علم و تقوا را با هم کسب نموده و هم قول و هم فعل شان مردم را به دین خدا جذب نماید. اهل معنویت و اخلاق به راحتی داعیه ای را سر نمی دهند.

یک انتقاد هم باید به عزیزان شورای نگهبان داشت که گاه آن قدر فیلتر ورودی خبرگان را متناقض تعریف می کنند که یک نفر با بضاعت اندک علمی مثل حسن روحانی و مجید انصاری و ... هم می توانند از آن عبور کرده و به ناحق مدعی اجتهاد و فقاهت شوند. تأملی دوباره به مفهوم واژه "خبرگان" حتی از نگاه عوام نیز نشان می دهد که این مجلس جای چهره های عالم و متقی و تاثیرگذار است.

یک نکته را هم به عنوان یک حوزوی بیان می کنم که نباید مغفول بماند. برخلاف تبلیغات دشمن و باور عموم، روحانیت و حوزه نقش چندانی در رویکردهای کشور ندارند و فقط فحش بی کفایتی بعضی مسئولان را می خورند. از سوی دیگر بخشی قابل توجه در حوزه احساس می کنند آن گونه که باید دیده نشده و ظرفیت و استعدادشان مورد اعتنا قرار نگرفته و در عوض شاهد روی کارآمدن بعضی چهره های ناتوان و ضعیف حوزوی در سمت هایی مثل امامت جمعه و ... هستند. این بخش از بدنه حوزه اگر از طرق مشروع و رسمی نتواند در سطح جامعه عرض اندام کند از مسیرهای نادرست به اظهار فضل و ارائه نظر خواهد پرداخت. هیچ یک از مدعیان ولایت مداری، برگزاری کرسی های آزاد اندیشی را جدی نگرفتند. خیلی ها در حوزه به درست یا غلط گمان می کنند حرفی نو و اندیشه ای راهگشا و منحصر به فرد برای گفتن دارند اما تریبونی در اختیارشان قرار نگرفته و این مساله را حمل بر وجود بی عدالتی دانسته و درصدد برهم زدن این نظم ناموزون قرار می گیرند.

حالا همه این حرف ها به کنار. اصل شرکت در امتحان خبرگان و کسب نمره قبولی و سپس انصراف از نامزدی به خودی خود به رزومه ای برجسته برای بعضی از طلاب تبدیل شده است؛ والعاقبة للمتقین.