به گزارش راه شلمچه، این ارزیابی را روزنامه القدس‌العربی منتشر کرده و در توضیح آن یادآور شد: در بیست و هشتمین نشست بین‌المللی والدای در سوچی رئیس‌جمهور پوتین در اشاره به پایان یافتن رهبری آمریکا بر جهان و نقش نوظهور رقبای دیگر این کشور، جهانی چند قطبی را بشارت داد.
بعد از خروج ایالات متحده آمریکا از افغانستان و کاهش نفوذش در عراق و سوریه و نیز پشت کردن این کشور به بسیاری از کانون‌های تنش در جهان، آمریکا همچون سالخورده‌ای به نظر می‌رسد که به بازنشستگی رسیده و برای رهبران این کشور دشوار است حمایتی مردمی را برای هرگونه جنگ جدیدی در منطقه بسیج کنند. این بازنشستگی زودهنگام، خیلی را به سمت پر کردن جای خالی آمریکا سوق داده است.
ایران بر مبنای همین تحولات به سمت بازپس گرفتن عظمت امپراطوری خود حرکت کرد. از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای استفاده کرد و غنیسازی با غنای 3.67 را به بیست درصد رساند و سپس در پی تمرکز بر تاسیسات نطنز این میزان را به 60 درصد رساند. این افزایش سطح غنیسازی پاسخی از سوی ایران و در راستای به چالش کشیدن اسرائیل بود. همچنین پیام فشاری بود که ایران به غرب ارسال کرده مبنی بر اینکه ایران قدرتمند است و با روسیه و چین ائتلافی راهبردی دارد؛ در نتیجه بازگشتش به مذاکرات هسته‌ای دست خالی نخواهد بود بلکه از عوامل قدرتی برخوردی است که به این کشور اجازه نشستن کنار بزرگان و بازی با آنها را اعطا می‌کند.
ایران به واسطه نیروهای متحدش در منطقه، مرزهایی گسترده برای رسیدن به دریای مدیترانه از طریق عراق، لبنان و سوریه دارد. شبه نظامیان متحد ایران، مرزها را جا‌به‌جا کرده‌اند.
ایران بارها به دروازه آمریکا گل زده است. به گونه‌ای که این تصور به وجود می‌آید که ایران تبدیل به قدرتی بزرگ شده است. با این وجود، چشم‌پوشی آمریکا از اقدامات ایران به خاطر سرگرم بودنش به قضایای راهبردی دیگر بزرگترین تشویق برای ادامه دادن به طرح توسعه‌طلبی‌اش است. از جمله گل‌هایی که ایران وارد دروازه آمریکا کرد، توقیف کشتی‌هایی است که از خلیج فارس عبور می‌کنند. تعرض قایق‌های جنگی ایران به کشتی‌های آمریکایی و قبل از آن سرنگونی هواپیمای جاسوسی آمریکا و تحریک بازوهایش در یمن برای هدف قرار‌دادن تاسیسات نفتی عربستان است. در عراق نیز متحدان ایران پایگاه‌های آمریکایی را هدف قرار دادند. اخیرا نیز اقدامات ایران علیه آمریکا به عرصه سوریه رسیده است. به این ترتیب که پایگاه التنف هدف قرار گرفت. علی‌رغم اینکه هیچ طرفی مسئولیت آن را برعهده نگرفته؛ اما واشنگتن به خوبی از عامل آن باخبر است.
درباره بازگشت به توافق هسته‌ای نیز ایران شرط‌های آمریکا را نپذیرفته است و بازگشت به توافق 2015 را اساس راه‌حل می‌داند. درکنار آن خواستار لغو تمام تحریم‌ها و تضمین دولت آمریکا برای عدم خروج دوباره از آن است. این کشور همچنین پرداختن به مسئله موشکی و توسعه نفوذش در کشورهای عربی را نپذیرفته است. حتی متحد ایران یعنی بشار اسد نیز اکنون از رویارویی با حضور آمریکا در سوریه صحبت می‌کند.
روسیه نیز توانسته است آمریکا را مجبور کند حضورش در آب‌های گرم دریای مدیترانه را به رسمیت بشناسد. همچنین توانست قطعنامه‌های آمریکا در شورای امنیت درخصوص سوریه را به تعطیلی بکشاند. روسیه شانزده بار در این راستا از حق وتوی خود استفاده کرده است.
چشم‌پوشی آمریکا از اقدامات ایران و روسیه به این خاطر است که این کشور خود را برای رویارویی با غول چینی آماده می‌کند. تشکیل ائتلاف اوکاس (آمریکا، انگلیس و استرالیا) زمینه‌سازی برای پایان دادن به توسعه نفوذ چین است. این ائتلاف به واشنگتن آزادی حضور در اقیانوس آرام و مناطق نزدیک به چین را می‌دهد.
