به گزارش راه شلمچه، چند سالی است سبک موسیقی ایران تغییر ذائقه داد و اگر در گذشته طرفداران موسیقی منتظر ترانههای لسآنجلسی بودند که اما تنوع ترانههای داخلی آنقدر زیاد شد که نیازی به خوانندگان لسانجلسی نیست و به خاطر همین برخی از خوانندگان ایرانی مهاجرت کرده در غرب برای اینکه طرفداری داشته باشند گاها با مطالب نسجیده سیاسی اعبتار نداشته خود را به حراج گذاشتند و مانند «ابی» وقتی در باره خلیج فارس ایران اظهار نظر کرده بود، هنرمندان داخلی حسابی از خجالتش در آمده بودند.
امروزه بزرگترین آرزوی خوانندگان مهاجرت کرده به غرب این است که به وطن باز گردند و این خوانندگان کلا بازار خود را از دست دادند و خوانندگان داخلی به خوبی جای آنها را گرفتند تا جایی که در خارج از کشور کنسرتهای زیادی تا حالا اجرا کردند.
خوانندگان زیادی با شروع انقلاب در کشور ماندند و برخیها به خوانندگی خود ادامه دادند مثل:
محمد نوری، کورش یغمایی، فرهاد، ایرج، مازیار و ... از خوانندگان زن هم؛ سیمین غانم، پریسا، سیما بینا و ... زنانی که ماندند و برای زنان اجرای برنامه داشتند.
به نظر میآید اگر ورود خوانندگانی که سابقه سیاسی و وطن فروشی ندارند به کشور باز گردند و حتی فعالیتهای خود را با قوانین جمهوری اسلامی انجام دهند شاید اتفاقات خوبی رقم بخورد و حداقل دست ضد انقلاب و وطن فروشان به جوانان کشور تا حدودی کوتاه خواهد شد.
جواد یساری خواننده قدیمی و کوچه و بازاری قبل از انقلاب هنوز طرفداران بیشماری دارد و او نه تنها علیه جمهوری اسلامی قدمی بر نداشت اما میتواند فصل جدیدی را برای جوانان کشور رقم بزند که با جذب طرفداران موسیقی فاصله با بیگانگان را بیشتر کند.
جواد یساری کیست؟
یساری، خواننده قدیمی، متولد ۱۳۲۳ تهران است. در جوانی کشتی میگرفته و باستانی کار بوده است. مغازهای داشته و یخچال و تلویزیون قسطی میفروخته اما بعد از مدتی ورشکست شد. خودش به شوخی میگوید: از سر بیکاری و ناراحتی گاهی زیر آواز میزدم و مردم هم خوششان میآمد و این طوری بود که خواننده شدم.
با انتشار کاری به نام "خوشگله" نامش بر سر زبانها افتاد و تا پیروزی انقلاب، حدود یکصد اثر ارائه کرد. بعد از انقلاب ممنوع الفعالیت شد، از ایران نرفت. او سالهای سال دنبال مجوز برای خوانندگی در ایران بود، ولی اجازه ندادند، حال آن که در همین مدت، کنسرتهایی در خارج کشور برگزار میکرد.
یساری پس از گذشت ۴ دهه و در سالهایی که عمر او از ۷۰ گذشته است، سرانجام احازه گرفت در یک اثر سینمایی بخواند و بالاخره در برنامه تی ان تی، به آرزوی چهل و چند ساله اش رسید که چیزی نبود جز اجرای زنده برای مخاطبان ایرانی در ایران.
جواد یساری در این برنامه که با حضور تماشاگران برگزار شد، چند کار قدیمی و از جمله ترانه معروف "صبر ایوب" را اجرا کرد. او وقتی دید که بعد از گذشت قریب به نیم قرن از تولد این ترانه ها، مردم هنوز آنها را حفظ اند و با وی همراهی میکنند، ذوق زده و احساساتی شد و حتی یکی دو بار برای این که مطمئن شود درست میشنود و مردم همراهی میکنند، به گروه موسیقی گفت که لحظاتی اجرا نکنند تا آنچه به گوش میرسد صدای خالص مردمی باشد که میخواندند: ...، اما اون روزها دیگه برنمی گرده!
سال نو وماه مبارک رمصان مبارکباد
بقول شعرش که: دیگه این روزا برنمیگرده.
شادباشیدومانا
گفتی ...
در ضمن رهبر یک مملکت به فکر همه باید باشه نه یه قشر خاص
مشک آنست که ببوید
نه آنکه عطار بگوید...
خاک بر سرتان بی عزت های پست فطرت
ما به کجا رسیدیم برید بمیرید و خودتان را مضحکه و رسوای خاص و عام نکنید
بستر سازی تمدن نوین اسلامی ، زمینه سازی ظهور منجی و رسیدن به چشم انداز!!!؟؟؟؟
تا چشمات از کاسه بزنه بیرون برات دعایی اخر عاقبت بخیری میکنم کمی تفکر شعور فهم انسانیت بد نیست برو یاد بگیر درست زندگی کردن و فکرکردن را
بینوا
جمهوری اسلامی عزیز
از بعضی از هنرمندان که واقعا هنرمندان حتی در غربت تن ور آبی دعوتنامه میفرستادند
بلکه جوانان امروز به خوانند مثل انها
دیگه کسی دنبال ماهواره. نمیره
با دل و جرات؟