تجمع معلمان و ملاحظه‌ چند نکته‌ مهم

راه شلمچه- سعید عبدالملکی؛ مدتی است که معلمان به دلیل پائین بودن حقوق و مزایا و مشکلات معیشتی در سراسر کشور به‌صورت زنجیره‌ای در خیابان‌ها حاضر می‌شوند و اعتراض خود را اعلام می‌کنند. پرواضح است که تجمع و نگرانی آن‌ها قابل‌درک و قابل دفاع است. اما یادآوری چند نکته بسیار مهم زیر ضرورت دارد:
١.بر همگان آشکار است که کشور ما به دلیل تحریم‌های مزمن، ناکارآمدی مدیریتی و شرایط ناشی از کرونا درگیر انواع بحران‌های اقتصادی و معیشتی است. درک این وضعیت و چگونگی مواجهه منطقی با آن یک فهم عمیق می‌طلبد که از معلمان جامعه به‌عنوان جانشینان انبیاء بیش از همگان انتظار می‌رود.
٢.لازم است آسیب‌شناسی شود که چه اتفاق نگرشی و رفتاری در این قشر فرهیخته افتاده است که آموزه‌های اخلاقی که در کلاس‌های درس به ذهن کودکان و نوجوانان این سرزمین تزریق می‌شد کمرنگ شده است و لشکرکشی خیابانی جایگزین آن شده است.
٣.اگر معلمان دنبال مقصر می‌گردند باید آن را در جای عميق‌تری جستجو کنند چراکه چند دهه شعار«علم بهتر از ثروت است»، «هر آن‌کس که دندان دهد نان دهد» و «مدد جستن از صبر و نماز در بحران‌ها» و امثال آن موضوع انشاء و تحقیق مدارس بود و به دانش آموزان القاء می‌شد که انشاء خود را با این پیش‌فرض بنویسند که علم بهتر از ثروت است. حال که ثروت در اولویت قرارگرفته است نیازمند بررسی است. اساساً بخش زیادی از مشکلات امروز کشور ازجمله ناکارآمدی مدیریتی و ضعف نظام اخلاقی جامعه معلول تحصیل‌کردگانی است که در مدارس و دانشگاه‌ها معماری شده‌اند. خیل عظیم دانش‌آموختگان بیکار و بی‌مهارت و توأم با ظرفیت‌های ذهنی اندک را باید در سیستم غلط آموزشی همچون الگوی نگرشی محدودکننده، القاء ناتوانی و فنون تدریس طوطی‌وار جستجو کرد که به‌جای پرورش افرادی با مهارت‌های چندگانه و ذهن ثروت آفرین، تحصیل‌کردگانی کم خاصیت و پرتوقع تحویل جامعه شده است که به‌جای پویایی فکری، کارآفرینی و ثروت سازی، مهم‌ترین دغدغه‌ی آنان داشتن یک شغل دولتی و پشت‌میزنشینی است. بنابراین؛ سیستم آموزشی معیوب برای چند دهه نگرش جامعه را به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی کرده است که باورها و رفتارهای ضد توسعه و ضد تولید در عمق ذهن افراد نهادینه‌شده است و اینک پیامدهای آن به‌وضوح مشخص است.
۴.این قشر فرهیخته و زحمت‌کش به‌گونه‌ای خود را در نقش اپوزیسیون نمایش می‌دهد که صدا و تصویر آنان به‌صورت ٢۴ ساعته در شبکه‌های معاند بیگانه پوشش خبری داده می‌شود درحالی‌که اگر معتقد باشیم معلمی شغل انبیاست پس لاجرم زیستن به سبک انبیاء جز لاینفک آن است. بی‌شک این شیوه‌ی تجمع و اعتراض خیابانی نه‌تنها پیامدهای ناگواری برای کلیت فرهنگ جامعه دارد بلکه کودتا علیه ارزش‌ها و بنیان‌های معلمی محسوب می‌شود و اساساً تصویری بسیار منفی از این قشر در ذهن دانش آموزان ترسیم می‌شود و موجب فروریزی ارزش شغل معلمی در ذهن کودکان و نوجوانانی می‌شود که قرار است آینده‌سازان این مرزوبوم باشند.
۵.علیرغم آنکه این اعتقاد راسخ در همگان وجود دارد که حل مسائل معیشتی معلمان یک ضرورت اجتناب‌ناپذیر است، اما بحران معیشتی کنونی صرفاً به معلمان محدود نمی‌شود و مسئله‌ای فراگیر است و تمام مردم و کارکنان دولتی درگیر آن هستند و راه‌حل آن‌هم اردوکشی خیابانی نیست چراکه این نوع رفتار به بحران دامن می‌زند و تمرکز دولت بر حل مشکلات کم می‌شود. دولتی که چند ماه از شکل‌گیری آن بیشتر نگذشته است و مشغول آواربرداری از زلزله‌های گذشته است.