به گزارش راه شلمچه، زهره ربیعی مطمئن با نام هنری زهره حمیدی 8 اردیبهشت ۱۳۳۶ در اراک به دنیا آمد و آغاز بازیگری وی در سینما از سال ۱۳۷۱ با فیلم دلاوران کوچه دلگشا به کارگردانی حسن هدایت بوده است.
این هنرمند که در آثاری چون شوق پرواز، خوش خیال، کاراگاه، بهشت گمشده، تولدی دیگر، من و شارمین، خداداد، فرشتگان بی بال، لبه تیغ، پس کوچه های شمرون ، نرگس ، دردسر والدین و ... به ایفای نقش پرداخته است.
مرحومه زهره حمیدی قبلا در باره زندگی و کار بازیگری‌اش به نمناک گفته بود:
در سال 1368 کارش را با فیلم سینمایی دلاوران کوچه دلگشا شروع کردم.
در این فیلم نقش اول را برعهده داشتم. در سال 1368 با وجود تاهل و داشتن 2 دختر و 2 پسر، خیلی اتفاقی و تصادفی به این عرصه وارد شدم البته همیشه به بازیگری علاقه مند بودم، دوستانی هم داشتم که در این حیطه کار می کردند؛ از جمله منیژه حکمت که دستیار کارگردان بود. وقتی بازی در فیلم دلاوران کوچه دلگشا که حسن هدایت کارگردانی آن را برعهده داشت، به من پیشنهاد شد، بدون اینکه کوچک ترین تجربه کاری داشته باشم، آن را قبول کردم و انصافا هم کار قابل قبول و خوبی از آب درآمد.
بعد از ازدواج دوست نداشتم صرفا به خانه داری اکتفا کنم به همین خاطر تصمیم گرفتم مربی مهدکودک شوم، بعد از گذراندن آزمونی به مدیریت یک مهدکودک انتخاب شدم و 2 سال مدیر مهدکودکی خصوصی بودم. سر کار داشتن با بچه ها برایم جذاب بود، به ویژه این که این تنها شغلی بود که می توانستم بچه هایم را با خودم ببرم و از کنار هم بودن، لذت ببریم.
ازدواج و فرزندان
16 سالگی ازدواج کردم و در 22 سالگی 4 فرزند داشتم، حمید و مهتا خارج از ایران هستند و بیتا در ایران زندگی می کند. حامد هم 8 سال است که در میان ما نیست.
علت فوت پسرش حامد
حامد مانند تمام جوان های همسن و سالش به فکر سلامت و تناسب اندامش بود. به همین دلیل از داروهایی که در کلاس های بدنسازی به او معرفی شده بود، استفاده می کرد. این داروها روی قلبش تاثیر گذاشته بود.
مادربزرگ شدن در 36 سالگی
اگر به جوان های امروزی بگوییم کسی در 36 سالگی مادربزرگ شده، حتما برایش باورنکردنی است. چون این روزها سن ازدواج به شدت بالا رفته و جوان ها تازه در این سن و سال به ازدواج فکر می کنند. اما من در این سن و سال نوه اولم به دنیا آمد و زندگی من را شیرین کرد.
تلخ ترین خاطره
تلخ ترین خاطره زندگی من فوت حامد عزیز بود و این بدترین حالت برای یک مادر است. هنگام این جریان من در اهواز و برای فیلمبرداری رفته بودم که اطلاع دادند حامد فوت کرده است. در طی 16 ساعتی که از اهواز به تهران می آمدم، عین این 16 ساعت برایم مانند یک عمر گذشت و لحظه ای نبود که چشمانم خیس نباشد، درست از همان لحظه که حامد متولد شده بود و پزشک آن را در آغوشم گذاشته بود تا مدرسه رفتن، بزرگ شدنش، همه و همه مانند یک فیلم بود، حامد تنها 27 سال داشت که این اتفاق برایش رخ داد، او در اثر ایست قلبی در خواب، ما را ترک کرد، حامد مانند تمام جوان های هم سن و سالش به فکر سلامتی و اندامش بود و به همین خاطر از داروهایی که در کلاس های بدنسازی به او معرفی شده بود استفاده می کرد و دارویی که حامد مصرف کرده بود روی قلبش تاثیر گذاشته بود، توصیه من به جوان ها به عنوان یک مادر، پرهیز از مصرف داروهای این چنینی و شیمیایی است و جوان های امروز باید مثل جوان های قدیم که زورخانه می رفتند با روش های درست به فکر سلامتی شان باشند.
