از جسارت حصر، تا اهانت عصر

به گزارش راه شلمچه، در پی اهانت وقیحانه ی فیلمی موسوم به عنکبوت مقدس به ساحت مقدس حضرت امام رضا علیه السلام، حجت الاسلام والمسلمین امیری سوادکوهی از محققان و نويسندگان جوان شیعه در یادداشتی به ریشه های این اهانت و تلخی های روزگار غربت عترت پرداخت.
متن این یادداشت بدین شرح می باشد.

‏پایمال نمودن اعتقادات مردم در باب توسل در دوران تلخ کرونا و نهی از تبرک جستن به ضریح مطهر و فلزِ سرد خواندنِ وقیحانه ی آن در نماز جمعه، آتشی بود که شعله هایش به تدریج، اسباب جسارت و هتک حرمت ها به ساحت قدسی امام رضا علیه السلام را فراهم کرد، تا آنجا که پس از آن وهابیون با آزادی کامل در حرم مطهر جولان می دادند و با مدح قاتلان حضرت زهرا سلام الله علیها در صفحات مجازی، حقانيت اهل سقیفه را (از صحن رضوی) فریاد می زدند.
بی تفاوتی ها و سهل انگاری های خواص، کار را به آنجا رسانید که به تدریج با جسارت های مولوی گرگیچ و کارشکنی های تندروهای تقریبی و چراغ سبز سیاسیون و تطهیر روشنگرنماهای غیر متخصص نسبت به طالبان، وهابیت موقعیت را مناسب دید و بزرگترین جسارت قرن را در حریم نورانی رضوی با به شهادت رسانیدن دو تن از سربازان مکتب امام صادق علیه السلام رقم زد ... و حال با فیلمی از روی عناد، جهل و سراسر کذب، جسارت را به اوج وقاحت رسانیدند.
درد شیعه در دوران تعطیلی حرم های مطهر، تنها داغ حصر ضریح نبود، سخن از آغاز تحریف آشکار اعتقاداتی بود که نیشخندهای تلخ وهابیت و بهاییت آنرا تأیید و دشمنان را به اهدافشان نزدیک می نمود.
جهل، عناد و بی خردی زمامداران نیز در طول تاریخ همواره عرصه را بر شیعیان تنگ می کرد تا مانع دسترسی شان به محضر مبارک اهل بیت علیهم السلام و اعتقادات صحیح شیعی شوند و مسیر را بر هتاکان و مزدوران داخلی و خارجی هموار می نمود.‏
 پس از موزه سازی حریم قدس رضوی و ممنوعیت لمس ضریحی که مس وجود را کیمیا می کند، هتاکی ها راه خود را پیدا کرد  و خسارت آن دوران تا روز ظهور موعود امم قابل جبران نیست. فتأمل!