به گزارش راه شلمچه، عید قربان را به «عید اضحی» نام گذاری کرده‌اند، چرا که «اضحی» جمع ماده ضحی به معنی ارتفاع روز و امتداد نور آفتاب است و هنگامی که خورشید بالا می‌آید (قبل از ظهر)، آن موقع را ضحی گویند.
در هشتمین روز از ماه ذی الحجه، حضرت ابراهیم فرشته ای را بر روی سرش یافت که به او می گفت:« ای ابراهیم! پرودگار تو می فرماید که اسماعیل خود را برای من قربانی کن. حضرت ابراهیم بسیار هراسان شد و در شب عید قربان نیز باز همین خواب را دید. با دیدن مجدد خواب برای اجرای دستور خدا به یقین رسید. در صبح عید قربان از هاجر خداحافظی و با اسماعیل روانه منا شد. اسماعیل نیز در پی شنیدن سخن پدر گفت:« ای پدر بزرگوار من! اگر هزار جان داشتم، همه را به فرمان الهی قربان می کردم و تسلیم امر الهی می شدم.»
زمانی که ابراهیم در مسیر منا به جمره اول رسید، شیطان بر او وارد شد و سعی در اغفال او کرد. ابراهیم(ع) هفت سنگ به او پرتاب کرد و در جمره دوم و سوم نیز هفت سنگ مجدداً نثار شیطان نمود. رمی جمرات از آن موقع جزء مناسک و اعمال حج شده است. بعد از تسلیمی ابراهیم و اسماعیل (ع)، پدر پیشانی اسماعیل را بر روی زمین گذاشت و تیغ را بر گلوی او نهاد. تیغ را کشید اما رگ و گوشت اسماعیل بریده نشد تا اینکه ندا از حق تعالی رسید، ابراهیم عملت مورد قبول درگاه ما واقع شده است. آن گاه قوچی برای ذبح به سوی آن ها روانه شد. این داستان آموزنده مبنای شکل گیری فلسفه عید قربان شد.
واقعه عید قربان را باید در از خود گذشتگی و حد نهایی تسلیم شدن در برابر خدا قلمداد کرد. با قربانی کردن در این روز اعلام می داریم همانند ریختن خون این قربانی حاضرم بدون هر گونه تعلق خاطر در راه دفاع دین گام بردارم و برای اجرای دستورات الهی از جان بگذرم.
در روز عید قربان زمانی که قربانی در وادی منا توسط حجاج ذبح می گردد، فضایی با کلمات معنوی« بسم الله وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض» ایجاد می شود که یادآور تاریخچه واقعه عید قربان توسط حضرت ابراهیم و اسماعیل (ع) می باشد.
