به گزارش راه شلمچه، محمد کاظم انبارلویی در روزنامه رسالت نوشت: دكترمحمود سريع‌القلم، استادتمام گروه علوم سياسي دانشگاه شهيد بهشتي و دكتراي روابط بين‌الملل از دانشگاه كاليفرنيا، مطلبي تحت عنوان «۳۰ويژگي كه كشوري را به سمت كره جنوبي شدن مي‌برد» در خبرآنلاین نوشته كه جالب و حيرت‌انگيز است! به فهرست ويژگي‌هاي كشور كره جنوبي به روايت وی دقت كنيد:
«1- صد درصد مردم مي‌دانند براي رشد بايد رقابت كنند.
2- صد درصد مردم فقط يك شغل دارند.
3- صددرصد مردم براي اعتبار و منزلت جهاني كشور، اهميت ويژه قائل هستند.
4- 90 درصد مردم آن راستگو باشند.
5- 90درصد مردم، يك شخصيت داشته باشند.
6- 90 درصد مردم شفافيت فكري و رفتاري داشته باشند.
7- 90 درصد مردم خوش‌قول باشند.
8- 90درصد مردم، يك جهان‌بيني دارند.
9- 90درصد مردم مرتب كتاب مي‌خوانند.
10- ريشه استقلال سياسي را در توليد ثروت بداند.
11- ...
30- عامه مردم حس مثبتي نسبت به كشور و آينده آن داشته باشند».
آقاي سريع‌القلم هيچ اصراري ندارند، از مدينه فاضله‌‌اي كه در كره جنوبي به دليل حكمراني در سئول مي‌‌بينند، براي اين 90درصدها و آن 100درصدي‌‌هايي كه گفته، سند و مدركي ارائه دهد!!
نویسنده می‌افزاید: يك جست‌وجوي ساده در گوگل، تصويري متفاوت از آنچه كه آقاي سريع‌القلم ارائه می‌کند را نشان می‌دهد:
- در سال ۲۰۱۸، كميته رفع تبعيض عليه زنان سازمان ملل، گزارشي منتشر کرده كه دولت كره جنوبي 27 ميليارد وون از بودجه ملي را صرف مجازات و پيشگيري از خشونت خانگي و جنسي كرده است.
- اسناد و گزارش‌ها مشهود نشان مي‌دهد، كره جنوبي دوازدهمين كشور در جهان در زمینه ميزان خودكشي است. خودكشي در اين كشور، چهارمين علت مرگ و مير شناخته مي‌شود!
- خشونت زناشويي رايج‌ترين شكل خشونت خانوادگي در كره است از هر ۶ زوج در كره جنوبي، يك زوج بيش از يك مورد خشونت فيزيكي از سوي همسرش را تجربه كرده است!
- درحومه ساختمان‌هاي سر به فلك كشيده و مجلل و گران‌ترين محله سئول يك پيرزن به نام گيم اوك‌یند در محله فقيرنشين گوريونگ به اجبار براي گرم كردن خود زغال چوب مي‌سوزاند تا زاغه مخروبه خود را در كنار محله‌اي مسكوني با ۲۰۰۰سكنه گرم كند! محله فقيرنشين گوريونگ، نمادي از نابرابري اقتصادي در كشوري است كه نيمي از سالمندان آن در فقر به سر مي‌برند. و اين بالاترين نرخ فقر بين كشورهاي عضو سازمان همكاري (OECD) محسوب مي‌شود.
نمي‌دانم با روايت آقاي سريع‌القلم چه آن‌جا كه مي‌گويد؛ صدردرصد و چه آن‌جا كه مي‌گويد 90 درصد مردم کره جنوبی چنين و چنان هستند چه بايد كرد؟ او فكر مي‌كند، مردم ما در دوره قاجار زندگي مي‌كنند و خبري از اوضاع و احوال دنيا ندارند، هر روايتي را مي‌شود به خورد مردم داد. او احتمال نمي‌دهد يك نفر با فشار دادن چند دكمه در اينترنت سر از چند و چون روايت او درآورد!
مگر مي‌شود مردم كشوري 90درصد راستگو باشند، 100درصد شغل داشته باشند، 90درصد خوش‌قول باشند و 90درصد مردم، يك جهان‌بيني داشته باشند و بعد اين‌همه خشونت زيرسقف خانه‌ها داشته باشند و ركورددار خودكشي در جهان باشند!
مگر ممكن است كشوري كه آمريكا در آن‌جا پايگاه نظامي داشته باشد و گاهي اخبار تجاوز آنها به نواميس كره‌اي منتشر مي‌شود، استقلال سياسي داشته باشد؟ اين چه استقلالي است كه دولت کُره برای معامله و پرداخت بدهي خود با ایران باید از آمریکا اجازه بگیرد؟ فلسفه اين‌همه خلاف‌گويي و جعل روايت و تحقير مردم كشور خود چيست؟
